بررسی میزان آگاهی و نگرش پرسنل غیر درمانی دانشگاه علوم پزشکی مازندران در مورد کمک های اولیه و احیای قلبی - ریوی پایه در سال ۱۳۹۰

: براساس آمار رسمی کشور، ایست قلبی و حوادث، به ترتیب رتبه نخست و دوم عوامل منجر به فوت را در ایران شامل می شوند. انجام کمک های اولیه از طریق افراد آگاه حاضر در محل حادثه امکان بقای بیشتر و آسیب کمتر مصدومان را به همراه دارد. این مطالعه برای بررسی وضعیت کنونی آگاهی و نگرش پرسنل دانشگاه علوم پزشکی مازندران به عنوان بخشی از عموم جامعه در خصوص کمک های اولیه و احیای قلبی- ریوی صورت پذیرفت. روش ها: روش پژوهش در این مطالعه با توجه به نحوه گردآوری اطلاعات توصیفی - پیمایشی است. جامعه پژوهش در این مطالعه شامل تمامی پرسنل غیرپزشکی در ستاد مرکزی و واحدهای تابعه دانشگاه علوم پزشکی مازندران در شهر ساری است. با بهره گیری از فرمول کوکران 320 نفر انتخاب گردید. در این مطالعه از روش نمونه گیری لایه ای بهره گرفته شده است. ابزار اندازه گیری در این مطالعه پرسشنامه استاندارد شده بوده است. پرسشنامه در سه بخش اطلاعات دموگرافیک و نظرسنجی، ارزیابی نگرش، و ارزیابی دانش و آگاهی بوده است. برای بررسی روایی- محتوای صوری پرسشنامه از نظر متخصصان آموزش همگانی هلال احمر و اساتید دانشگاه نسبت به تعدیل و تصحیح آن، بهره گرفته شد. همچنین نتایج ضریب آلفای کرونباخ (سؤالات مربوط به دانش r=0/83 و سؤالات مربوط به نگرش r=0/88) نشان داد، سؤالات از همسانی درونی قابل قبولی برخوردار است. یافته ها: مقایسه میانگین امتیاز دانش جامعه نمونه در مورد کمک های اولیه در دو گروه دارای سابقه آموزش کمک های اولیه با افرادی که در این دوره ها شرکت ننموده بودند نشان داد، اختلاف معنی داری بین این دو گروه وجود دارد (05/0>p و 535/2=t)، اما این اختلاف در میانگین امتیاز نگرش جامعه نمونه در مورد کمک های اولیه در دو گروه دارای سابقه آموزش کمک های اولیه با افرادی که در این دوره ها شرکت ننموده بودند، مشاهده نگردید (05/0 نتیجه گیری: از آنجا که دانشگاه علوم پزشکی مازندران به عنوان یکی از سازمان های مسئول درحفظ و ارتقای سلامت جامعه و به عنوان دستگاه ناظر در این بخش محسوب می شود، می بایست بیش از پیش در ارتقای سطح دانش و آگاهی کارکنان خود گام بردارد. در همین خصوص و در راستای آموزش همگانی باید به افزایش پوشش آموزش کمک های اولیه در سطح کارکنان غیر درمانی دانشگاه از طریق مدل های آموزشی مناسب اقدام گردد و یکی ازمهم ترین اقدامات در این زمینه، حساس سازی مسئولان و پرسنل برای بذل توجه بیشتر به ترویج آموزش کمک های اولیه در سطح دانشگاه است.